هر روز مصیبتی است به این خاک و سرزمین. سیاه جامه به صندوق نرسیده، باید به تن کشید دوباره. هر روز و هر سو تسلیتی است و تعزیتی. از مجلس سوگی به مجلس سوگی دیگر میرویم. تخم مرگیم ما مردمان این خاک. . طاعون گرفته ایم و بی خبریم. پهلوانی نمانده در سرزمینی که مردمانش پهلوان کُشی کرده اند با افتخار! ونه حتی بی گناهی درمیان ما ، که دلِ هستی به رحم آید و عبور کند از ما بدون قربانی. ما مردمان این سرزمین گناهی کرده ایم به جماعت، دسته جمعی، وآن گناه را فراموش کرده ایم ، اما آن گناه ما را فراموش نکرده است و همانند سایه به دنبال ما روان است و از ما قربانی میگیرد. و این بازی تمامی ندارد. راه رهایی فقط و فقط توبه ای دسته جمعی است! بی هیچ شرط و شروطی.
