شورش بر علیه انقلاب

جمهوری خودکامه اسلامی، در طول چندین دهه، همواره در برابر کنش های جمعی و جنبش های حق طلبانه مردم ایران دست به یک برنامه ی فریبکارانه زده و میزند تا بتواند ماشین سیاه و متعفن سرکوب را به راه بیندازد و خون های بیشتری بریزد تا بلکه مرداب متعفن حکومت دینی چند روز بیشتر به حکومت ناپاک خود ادامه بدهد.

از اولین حرکت های اعتراضی در 17 اسفند 57 که دست بر قضا متعلق به زنان بود و درست 25 روز پس از 22 بهمن صورت گرفت تا کوی دانشگاه سال 78،جنبش سبز در سال 88، و بعد حرکت های اعتراضی مردم در دهه 90 ، حکومت خودکامه اسلامی در برابر همه ی جنبش های اعتراضی و حق طلبانه مردم فقط یک کار انجام داده و آنهم شورش است! شورش های خیابانی، شورش های رسانه ای، شورش های زبانی وشورش های سیاسی.

“شورش” یکی از ابزارهای سرکوب جنبش های مردمی در حکومت های خودکامه و دیکتاتوری ست. دیکتاتورها با براه انداختن شورش بر علیه مردم در حوزه های مختلف سه هدف کلی هدف را دنبال می کنند. یکی اقناع مومنین ساده و جاهل را و دیگری دستاویز پیدا کردن برای راه انداختن ماشین سیاه سرکوب را و دیگری هراس انداختن بیشتر و عمیق تر در دل مردم و معترضین.

آتش زدن بانک ها و مساجد و نماد های مذهبی ، شورش حکومت در خیابان بود، نامیدن معترضین به فتنه گر و اغتشاشگر شورش در زبان بود، وصل کردن مردم معترض به دشمنان خارجی شورش در سیاست بود و توجیه و تفسیر همه ی این رذالت ها و خباثت ها توسط مطبوعات و رادیو و تلویزیون یک شورش رسانه ای.

مهم ترین هدف دیکتاتور ازشورش بر علیه انقلاب مردم و راه انداختن ماشین سرکوب ، هراس انداختن در دل مردم و به رخ کشیدن قدرت سرکوب است اما انقلاب زن، زندگی ، ازادی به احتمال بسیار این شورش شوم و متعفن را در خود دفن خواهد کرد.

شورش بر علیه انقلاب البته کارامدی خود را از دست داده است. همه میدانند که اتش زدن بانک و ها مساجد و نمادهای مذهبی همواره توسط حکومت انجام شده است . اینک همه میدانند که کلمات ” اغتشاشگر وفتنه گر و…” یعنی همین دختران و پسرانی که شجاعانه و حق طلبانه رو در روی ماشین سرکوب ایستاده اند. حالا همه میدانند که ” فریب خورده و وابسته به دشمن” شعار و عبارت پوچی ست که دیکتاتور برای سرپوش گذاشتن بر ترس خود به مردم نسبت میدهد.

نماد ها و نشانه های شورش دیکتاتور بر علیه انقلاب مردم در لایه های مختلف دوباره دیده میشود. در رسانه ها، در زبان، در خیابان، در سیاست و این یعنی ماشین سرکوب دوباره راه خواهد افتاد. انچه دیکتاتور با شورش بر علیه انقلاب مردم انجام میدهد اندکی به تاخیر انداختن فروپاشی و سقوط است. و هر چه این سقوط دیرتر انجام شود قطعا سهمگین تر و خونین تر و بنیادین تر خواهد بود.