کم مانده به نیمه ی یک قرن حالا ، باور و عدم باور ما ابدا اهمیت ندارد، ما حبسیانِ زمانیم و سرعت در کندترین لحظات جاری ست.تنها راهی که باقی می ماند بهم زدن بازیِِ زمان است! بازی ثانیه ها و دقیقه ها وساعت ها و روزها و ماهها و سالها. از گُرده ی ثانیه ها باید لذت سالها را بیرون کشید و از قلب دقیقه ها سرخوشی و مستی قرن ها…بازی همینطور بهم میخورد….باید بهم بخورد.
مطالب مرتبط
