“باور” های مشترک جاری در روح جمعی مردمان یک جامعه، بخشی از هویت و فرهنگ مردمان یک خاک را هویدا می کند. “مبارک باد” های رسیده و نرسیده در آستانه روز “نو” (نوروز) از همان دسته و بر همان سیاق است. “مبارک باد” هایی که از یک “باور” مشترک آمده اند و حسی که جاری ست زیر پوست مردمان این دیار!
“مبارک باد” هایی که تنها کلمه نیستند. فقط واژه نیستند! “مبارک باد” هایی که نیامده اند برای تزیین کلام ما! نیامده اند که فقط جاری شده باشند بر زبان ما ! یعنی جسم نیستند! روح دارند و معنا ! و آنچه روح دارد و معنا نمیتواند حضور موثر نداشته باشد در سازوکار زندگی آدمیان! مگر اینکه آدمی روبرگرداند از “معناداری” و روح کلمات. که این نیز نه عاقلانه است و نه عاشقانه آنهم در مواجهه با “نوروز” که از ذهن و دل یکسان میراث میبرد.. پس بازار “مبارک باد” در این روزها گرم می شود! اما چگونه است که این “مبارکی” که آمده از برکت و فزونی ، در صحنه زندگی اکثر ما حضور موثر پیدا نمی کند؟ پس چگونه است که این “مبارک باد” های مستمر با برکت نمی شوند؟ و زندگی ما به سامان نمیشود؟ …باید کمی فکر کرد. مبارک باد های ما شده است یک عادت زبانی ! یک عبارت تکراری و بی اثر. شده است دو واژه ی قربانی در ذهن و زبان ما که فقط تکرارش میکنیم بدون اینکه ثانیه ای در ان اندیشه کنیم. البته ما مردمانی هستیم همیشه استاد در بی معنا کردن واژگان، تهی کردن کلمات از مفاهیم عمیق،..آری ما مردمانی همیشه استادیم !!!اما اگر کسی یا کسانی هستند که قدر معنا را میدانند و دل به اثر بخشی خوش کرده اند باید بدانند که اگر قرار اگر به برکت داشتن “مبارک باد” باشد، خیلی از اتفاقها باید بیفتد….قرار اگر به برکت داشتن “مبارک باد” باشد نباید آویزان “اعتبار و مصلحت ” بود و باید ملتمس “حقیقت” شد . باید که غبار کهنه گی را از ذهن و دل بزداییم نه از لباس، باید که مشفقانه به آدمیان نگاه کنیم نه متکبرانه. ریا باید تبعید و دو رنگی به پای صراحت بیفتد. زبان خوش باید به عمل نیکو گره بخورد تا عقیم نماند. باید ازکانال تنگ و تاریک شعارهای ظاهرا اخلاقی گذر به دشت پر وسعت شعور انسانی برسیم.. باید عقلانیت را در بستر اخلاق بنشانیم تا همواره با روی متصلب خردورزی رو به رو نباشیم و از ان رویگردان نشویم.
برای شانه های نحیف آدمی باید تکیه گاه بود نه آنکه نردبان شوند برای ما. تواضع نباید دروغ وارونه شود و گشاده دستی و دست گیری باید قاعده باشند برای ما نه استثناء. باید که حواسمان باشد و یادمان نرود که روز نو و عید فقط و فقط همان روزیست که بر خلاف “حقیقت” کاری نکنیم و آن روز حتما “مبارک باد” های ما با برکت هم می شوند وگرنه شما مطمئن باشید که باد تا ابد “مبارک باد” های ما را خواهد برد……..! تا ابد!
“مبارک باد” هایی که تنها کلمه نیستند. فقط واژه نیستند! “مبارک باد” هایی که نیامده اند برای تزیین کلام ما! نیامده اند که فقط جاری شده باشند بر زبان ما ! یعنی جسم نیستند! روح دارند و معنا ! و آنچه روح دارد و معنا نمیتواند حضور موثر نداشته باشد در سازوکار زندگی آدمیان! مگر اینکه آدمی روبرگرداند از “معناداری” و روح کلمات. که این نیز نه عاقلانه است و نه عاشقانه آنهم در مواجهه با “نوروز” که از ذهن و دل یکسان میراث میبرد.. پس بازار “مبارک باد” در این روزها گرم می شود! اما چگونه است که این “مبارکی” که آمده از برکت و فزونی ، در صحنه زندگی اکثر ما حضور موثر پیدا نمی کند؟ پس چگونه است که این “مبارک باد” های مستمر با برکت نمی شوند؟ و زندگی ما به سامان نمیشود؟ …باید کمی فکر کرد. مبارک باد های ما شده است یک عادت زبانی ! یک عبارت تکراری و بی اثر. شده است دو واژه ی قربانی در ذهن و زبان ما که فقط تکرارش میکنیم بدون اینکه ثانیه ای در ان اندیشه کنیم. البته ما مردمانی هستیم همیشه استاد در بی معنا کردن واژگان، تهی کردن کلمات از مفاهیم عمیق،..آری ما مردمانی همیشه استادیم !!!اما اگر کسی یا کسانی هستند که قدر معنا را میدانند و دل به اثر بخشی خوش کرده اند باید بدانند که اگر قرار اگر به برکت داشتن “مبارک باد” باشد، خیلی از اتفاقها باید بیفتد….قرار اگر به برکت داشتن “مبارک باد” باشد نباید آویزان “اعتبار و مصلحت ” بود و باید ملتمس “حقیقت” شد . باید که غبار کهنه گی را از ذهن و دل بزداییم نه از لباس، باید که مشفقانه به آدمیان نگاه کنیم نه متکبرانه. ریا باید تبعید و دو رنگی به پای صراحت بیفتد. زبان خوش باید به عمل نیکو گره بخورد تا عقیم نماند. باید ازکانال تنگ و تاریک شعارهای ظاهرا اخلاقی گذر به دشت پر وسعت شعور انسانی برسیم.. باید عقلانیت را در بستر اخلاق بنشانیم تا همواره با روی متصلب خردورزی رو به رو نباشیم و از ان رویگردان نشویم.
برای شانه های نحیف آدمی باید تکیه گاه بود نه آنکه نردبان شوند برای ما. تواضع نباید دروغ وارونه شود و گشاده دستی و دست گیری باید قاعده باشند برای ما نه استثناء. باید که حواسمان باشد و یادمان نرود که روز نو و عید فقط و فقط همان روزیست که بر خلاف “حقیقت” کاری نکنیم و آن روز حتما “مبارک باد” های ما با برکت هم می شوند وگرنه شما مطمئن باشید که باد تا ابد “مبارک باد” های ما را خواهد برد……..! تا ابد!
