جامه اش سرخ به یاد خون سیاووش، رخش سیاه که آمده از جهان مردگان اما با نوید زندگانی مجدد،زبانش شوخ و عریان اما تند و ظلم ستیز و رفتارش چونان دانایی بیم دهنده ی مردمان قدرتمند و جاهل. ساده است و بی آلایش. نه تکبر دارد و نه تعارف.نه ریا کار است و نه هزار چهره چون ما. خوراکِ سفره اش، شادخواری ست وامید، پیامش زند گی کردن برای زند گی ست. او روسفید ترین ایرانی ست در هنگامه ی نوروز و هرکه چون او زیست میکند قطعا نوروز بر او مبارک خواهد بود.
