نرگس اگر بود برای این دنیا نبود

من حوصله هر کسی را ندارم اما همیشه حوصله نرگس را داشتم. برای همین همیشه از حال و احوالش باخبر میشدم. از اینکه میدیدم دختری اینچنین تشنه ی دانستن و خواندن و بزرگ شدن است ذوق زده میشدم . نه اینکه نرگس تنها باشد و دیگرانی نباشند اما مثل نرگس کیمیا بودند . قرار است بیاید خانه ما. با ماشین میرویم دنبال نرگس. میرویم سر قرار. مثل همیشه نیم ساعت دیر می آید. سر به هوا و سرخوش! از بالای پل عابر پیاده که عبور میکند من نگاهش میکنم. لی لی کنان می آید. با قدی بلند و روسری که تقریبا به سر نداشت و ارایشی که زیباترش کرده بود از همیشه. موهای فری که کمی روشن بود و لبخندی که بی ریا همیشه تو را میهمان میکرد. میرسد و با “زندگی “روبوسی میکند. و ما با هم دست میدهیم و من میگویم:
_چه خوشگل شدی
_ میگوید: ” شدم؟؟
و اینه را در میاورد و به خودش نگاه میکند و ریز ریز با زندگی میخندند. میگویم: _” خوشگل شدی و اگر باور نمیکنی بزار پیاده ت کنم تا ببینی چند تا کشته مرده میزاری رو دست پزشکی قانونی امروز.” همه با هم میخندیم.
به خانه نرسیده اول میرود سراغ کتابخانه و هنوز یک به دو نشده سوال میکند: _تازه چی خوندی جلال؟
خنده ام میگیرد. برای اینکه تازه چیزی نخوانده ام اما کتابی را شش ماه است که در دست دارم. اسمش را میگویم و نرگس با خنده میگوید: ” ای بابا اینو که سه ماه پیش هم داشتی میخوندی.”
نرگس روز به روز میخواند. هفته به هفته نو میشد! نرگس همیشه جدید بود برای من و برای ما. انروز حرف زیاد زدیم . غمی بود میان چهره ی پر آب و رنگش. پشت چشمانش که برق میزد رودی از غصه روان بود. زیاد نمیرویم به سمت اینکه بخواهیم چیزی به ما بگوید. خودش میدانست کجا بگوید یا نه. شام میخوریم و نرگس باید برود خانه ی یک دوست. اصرار میکنیم که بماند اما میگوید که آن دوست به او نیاز دارد،پس میرود! من و زندگی او را میرسانیم. همه راه را میخندیم و همه راه او از ما معذرت خواهی میکند. نرگس میرود وهفته ای بعدتر سال نو میشود. شبی که ما راهی سفر هستیم به یک سوی دیگر دنیا زنگ میزند برای خداحافظی. حرف میزنم با او. شوخی میکنم. میان خنده میگوید:
_تو واقعا شوخی هم بلدی جلال؟
دوباره میخندم. جوابی ندارم. فردا ما میرویم سفر و سه هفته بعد برمیگردیم وهمان شب نرگس میرود بیرون و برنمی گردد!
???????
?نرگس برای این دنیا نبود یا اگر بود برای کثافت کاریهای این دنیا نبود. برای بچه بازی های این دنیا نبود .برای این کثافتی که ما درآن دست و پا میزنیم و از سر خریت چنان می نماییم که در جزایر هاوایی حمام آفتاب گرفته ایم نبود. نرگس برای این دنیا نبود و اگر بود برای این نبود که یک درسی بخواند و مدرکی بگیردو پز های کم چربی بدهد و بعد هم ناز و اداهای بی نمک دخترانه در بیاورد تا بلکه بتواند پسرک زانتیا سواری راکه پدرش عنقریب خانه و ماشین و هزار کوفت و زهرمار دیگر را با چاپیدن مردم، حواله ش کرده است به سمت خودش بکشاند.
?نرگس اگر بود برای این بود که کافکا بخواند، فاکنر بخواند و همراه با همینگوی کنار دست پیرمرد بنشیند و به دریای طوفانی بزند. نرگس اگر بود برای این بود در کافه گودو در انتظار گودو بماند! برای این بود که دیگرانی که مست و احمقانه تن به پلشتی های این دنیا میدادند را از ویروس کرگدن ! با خبر کند. نرگس برای این بود که جنگ و صلح بخواند و با همه در صلح باشد و وداع با اسلحه را از فرط علاقه به همینگوی وداع نگوید. نرگس برا ی این نبود که مانند بیشمار دخترهای این زمانه برای عاشق شدن اول نگاه به مدل موبایل پسرها بیندازد و مدل اتومبیل انها. نرگس اگر بود برای این بود که عاشق جوانی سرطانی شود و هر پنج شنبه برود تا کارهای آن جوان را انجام دهد تا مبادا جوان طعم عشق را نچشیده از دنیا برود. نرگس برای این بود که جوان سرطانی که مرگ هم نفسش بود ،دمی همنشین “زندگی” باشد. و نرگس چه روزهایی را در کنار مرگ سر کرده بود و بی هیچ گله ای. بی هیچ ناراحتی. با اینکه میدانست پایان قصه را اما عافیت طلب نبود. خودبین نبود.(عجیب انکه به دوستانش میگوید که او را نارسیس خطاب کنند) و میدانست زندگی اگر زیبایی نیز دارد درست همان وقت خودش را نشان میدهد که شما آن را تولید میکنید و نرگس برای جوانک زیباترین لحظات را خلق میکرد.