رباعی، – از روزگار هرگز

من هیچ ندانم که مرا آنکه سرشت/ از اهل بهشت کرد یا دوزخ زشت/ جامی و بتی و بربطی بر لب کشت/ این هر سه مرا نقد و ترا نسیه …

برچسب: رباعی،