بابك احمدي در مقدمه كتاب ؛ خاطرات ظلمت؛از قول محمد بن محمود همداني حكايت ميكند كه:
در كوه اصفهان چاهي ست قعر ان پديد نيست.كودكي در ان افتاد.به روزگار اسحاق سيمجوري.و وي پادشاه بود.دلتنگ شد.و مادر وي جزع ميكرد.مردي را از زندان به در اوردكه مستوجب قتل بود و
در زنبيلي نهاد و فرو فرستاد به شرط انكه تا هفت روز بركشند.هفت روز مي رفت و وي سنگي در زنبيل داشت فرو افكند و سه شبانه روز گوش ميداشت هيچ اوازي بر نيامد . و وي را بركشيدند.گفتند: چه ديدي؟ ..گفت: ظلمت!!
و احمدي در ادامه توضيح ميدهد ان سه روز كه به سوداي باخبري از نهايت تاريكي بر زنداني گذشت روزگار دلبستگي اش به دانايي بود و اميد نجات ادمي.پس روزهاي فلسفه بود.اوازي كه بر نيامدو دانشي كه حاصل نگشت از بي ارزشي سنگي كه در زنبيل داشتند نبود.چاه انگار نهايت نداشت…يا زمان سخت كوتاه بود!
افزونه1. و حال كار من نيز شده است خواندن خاطرات ظلمت و گوش خواباندن به اينكه ايا ميايد صدايي سرانجام يا نه!
افزونه.2 تفلسف و متخيل شدن هم مانند همان چاه است.نهايت ندارد.مثل خواب است.مشت ادم را پرنميكند!دندانت كه درد بگيرد هيچ فيلسوفي نميتواند نجاتت دهد .بايد بروي پيش دندانپزشك!
افزونه.3. و زمان هم سخت كوتاه است!ما بازيگرانيم.كارگرداني با كلاه حصيري..عينك دودي…سيگاري برلب زير سايه بان پارچه اي لميده است و اصلا حساب اين را نميكند كه پسر و دخترك ـ ميان نمايش به حقيقت دلبسته هم شده اند!هر وقت كه بخواهد كات ميدهد! و يكي بايد صحنه را ترك كند!به همين سادگي!ما بازيگرانيم!و اي كاش اين چند كلوز اپ و لانگ شات ها را زيبا تر بگذرانيم! شايد ..شايد همين چند لحظه بعد يك فرياد بلند به گوش برسد كه: كات.
فلسفه خوندن و فلسفی فکر کردن هم عالمی داره ها ولی خداییش آدم بعضی اوقات قاطی میکنه! راستی کسی چه میدونه واقعا حقیقت چیه؟!
مرگ و تولد دو حقیقته بی چون و چرا تو زندگیمون هستن ولی واقعا، کسی چه میدونه بعد از کات! چی میشه؟